Nie robię łatwych dni. Wstaję wcześnie, jestem w pracy od 9 do 5, a potem prosto na siłownię, bez wymówek. Trenuję ciężko. Duże ciężary. Wysoka intensywność. Pot leje się przy drugim zestawie. Zanim jestem w połowie, moja koszulka jest przemoczona, przyklejona do klatki piersiowej, rękawy przemoczone w dołach. Moje spodenki? Przylegają do moich ud, jakby były namalowane. Każdy centymetr mnie jest spracowany, gorący i ociekający. Nie zatrzymuję się, aby się odświeżyć. Wychodzę z siłowni w tym samym sprzęcie, w którym przyszedłem, zużytym, spoconym i cuchnącym wysiłkiem. Ludzie to zauważają. Ten gęsty, surowy zapach mężczyzny, który przekraczał swoje granice, unosi się nade mną. To nie woda kolońska. Większość facetów byłaby zażenowana. Ja nie jestem. Ten zapach, to ciepło, sposób, w jaki moje ubrania przylegają do ciała, to wszystko jest dowodem na to, że pokazuję się i pracuję nad wszystkimi innymi. Mój strój na siłownię opowiada tę historię. Nie tylko go noszę, ale jestem jego właścicielem. I tak, widziałem te spojrzenia. Niektórzy ludzie nie mogą się powstrzymać, ale przyciąga ich pot, siła, obecność. Łapią powiew i wiedzą: to jest człowiek, który wszystko szlifuje, bez skrótów.