Poranne powietrze było chłodne dla mojej skóry, gdy zacząłem swój zwykły bieg przez ciche parkowe ścieżki. Rytm moich kroków współgrał z rytmem mojego oddechu, miarowego i mocnego. Czułem materiał tego BH, ciepły przy rosnącym cieple mojej skóry. Światło słoneczne przefiltrowało przez drzewa, rzucając złote cienie na ścieżkę. Zauważyłem mężczyznę biegnącego przede mną - szerokie ramiona, lekki krok i tylko tyle spojrzenia za siebie, by przyciągnąć mój wzrok. Mój puls przyspieszył. Nie tylko od biegu 😉 Minęłam go z uśmiechem, świadoma delikatnego kołysania biodrami. Jego spojrzenie pozostało. Nie odwróciłam się, ale czułam to. To niepowtarzalne napięcie! To powolne pieczenie, gdy wiesz, że czyjeś oczy śledzą każdy twój ruch. Bieg miał oczyścić moją głowę, ale teraz moje myśli były splątane - w cieple między udami, w bólu oczekiwania, którego żadne rozciąganie nie mogło złagodzić. Kiedy dotarłam do cichej ławki, pozwoliłam sobie na głębszy oddech, przygryzając wargę. Moja skóra wciąż była spięta, nie z powodu odległości, którą przebiegłam, ale z powodu uczucia bycia obserwowaną, pożądaną. Nie byłam jeszcze gotowa na ochłonięcie...